Yaşı 80'e dayanmış halamı ziyaret ettim. "Bizim zamanımızda herşeye bu kadar rahat ulaşamıyorduk" dedi. "Şimdi istediğiniz kitabı açıp okuyorsunuz, hatta bizim zamanımızda sadece arapça bilen alim ve hocaların okuduğu kitapları bile okuyabilyorsunuz" diyordu elindeki 'yeni yazı' ilmihali göstererek. "Biz" dedi halam "Ahmediyelerle, Muhammediyelerle büyüdük. Hurafeler de vardı içinde ama bizim zamanımızın insanına yetiyordu belki de, çünkü şimdiki nesil gibi sorgulayıcı değildi çoğu insan"
Sonra o kitaplardan bir iki kıssa anlattı. Hurafe idi. Kendi de biliyordu ama hizaya gelmek için fena hikayeler değildi. Şeytanı anlattı. İnsanoğluna neler yaptırabildiğini... En kötüsü de günahı işlettikten sonra günah işlettiği insana gülmesi idi galiba. "Ya, ben seni ne hallere düşürdüm" demesi... Allah şer ve belasından muhafaza etsin.
Ve şükredelim...
Ali kardeşim, yazdığın bir şey çok hoşuma gitti..insanlar bu tip hikayeleri dinlediğinde, eğer antipati ile yaklaşmak istiyorlar ve ön yargılı iseler, bazen alaycı bir üslupla da karşılayabiliyorlar..ama senin söylediğin gibi 'bunlar hizaya getirici hikayeler'dir. yoksa kimsenin bu anlatılanları V=I.R mutlaklığında ya da F1.d1=F2.d2 (moment yasası) bilimselliğinde savunduğu yok...eline sağlık.
YanıtlaSilteşekkürler baver.
YanıtlaSil