“Allah’a ulaşan yollar yaradılmışların nefesleri adedincedir.”
Uzun zamandır övgüsünü dinleyip okuduğum ama bir türlü seyredemediğim filmi bugün izledim. Film adeta Mevlana'nın Şeb-i Arus düşüncesinin sahneye yansıtılmış hali. Dünya yolculuğu (ömür) bir çöl yolculuğu ile anlatılmış. Film tasavvufa uzak olanlar için bir miktar sıkıcı gelebilir belki. Replikleri mesaj yüklü ve öyle tahmin ediyorum ki bir çoğu çeşitli tasavvuf eserlerinden alınmıştı. Ben bir çoğunu ya dinlemiş ya da okumuştum o repliklerin ama filmin içerisinde serpiştirilmiş halleri oldukça etkileyiciydi.
Filmin müzikleri ise olağan üstüydü.
Tekrar izlenmeyi hak eden bir film, hak etmekten de öte, özümseyebilmek için şart.
"inancı olanlar asla kaybolmazlar"
YanıtlaSilharika bir filmdi. Ama tekrar tekrar izlenmeli.
İzlediğim en güzel filmlerden biriydi
YanıtlaSilFilmin yönetmenine yöneltilen "bu filmin bugün yapılmasının sebebi nedir?" sorusuna verdiği cevap beni çok etkilemiştir
Nacer Khemır: Bunu bir benzetme ile açıklayayım: Babanızın yanında yürüyorsunuz, o aniden düşüyor ve yüzü çamurlanıyor, ne yapardınız? Onun ayağa kalkmasına yardımcı olur ve gömleğinizle yüzünü silerdiniz değil mi? Benim babamın yüzü İslamdır, ve filmim ile İslam’in yüzünü silmeye çalıştım, açık , toleranslı, irfan ve sevgi dolu dostâne bir islami kültür sergiledim…
Yorum ve paylasimlariniz icin tesekkur ederim.
YanıtlaSil